De terugkeer van de langstudeerboete

Het onderwerp ‘langstudeerboete’ staat opnieuw op de politieke agenda. De regering heeft nieuwe plannen aangekondigd om studenten te ontmoedigen langer dan de oorspronkelijke duur van hun studie te doen. Dit heeft tot veel discussie geleid binnen de onderwijswereld en onder studenten. In deze blog bespreken we wat deze nieuwe voorstellen inhouden en wat de mogelijke gevolgen zijn.

Wat is de langstudeerboete?

De langstudeerboete, die eerder in 2012 werd ingevoerd en later werd afgeschaft, is een financiële prikkel voor studenten om hun studie binnen een bepaalde periode af te ronden. Studenten die meer tijd nemen dan de standaardstudieduur (plus een marge van één jaar) kregen destijds een extra heffing van €3.000 opgelegd. De nieuwe plannen voor een vergelijkbare maatregel wekken de indruk dat de regering de druk wil verhogen om het hoger onderwijs efficiënter te maken.

De nieuwe plannen in detail

Volgens de voorgestelde plannen zou er een aangepast systeem komen waarin studenten die langer studeren dan de vastgestelde termijn een boete krijgen opgelegd. Hoewel exacte cijfers nog niet zijn vastgesteld, is de verwachting dat het nieuwe boetebedrag vergelijkbaar kan zijn met het eerdere bedrag van €3000, of zelfs hoger. Het doel van deze maatregel is om studievertraging tegen te gaan en de druk op het onderwijsbudget te verminderen. Studenten die een 4-jarige hbo-opleiding volgen mogen hier dus 5 jaar over doen, studenten die een 3-jarige WO-opleiding doen krijgen voor de afronding 4 jaar. Wanneer een HBO student aan een 6de jaar (van de bachelor) begint, of een WO-student aan een 5de jaar (van de bachelor) dan krijgen zij volgens deze nieuwe plannen dus te kampen met de langstudeerboete. Maar hoe zit dat dan met studenten die niet per se ‘lui’ zijn, maar een gegronde reden hebben om langer over een studie te doen? Momenteel overwegen beleidsmakers of er eventuele uitzonderingen kunnen worden opgenomen in de uiteindelijke wet- en regelgeving, voor studenten met bijzondere omstandigheden, zoals chronische ziekte of mantelzorgverplichtingen. Deze uitzonderingen zouden moeten voorkomen dat kwetsbare groepen onevenredig hard worden getroffen.

Impact op studenten

Critici van de langstudeerboete wijzen op de nadelige effecten die het kan hebben op de toegankelijkheid van het onderwijs. Studenten met een bijbaan om hun studie te bekostigen, of zij die aan bestuurs- of vrijwilligerswerk doen, lopen een groter risico om te worden getroffen door deze maatregel. Dit zou kunnen leiden tot hogere stressniveaus en minder deelname aan extra curriculaire activiteiten die juist van grote waarde zijn voor de persoonlijke ontwikkeling. Ook studenten zelf zijn het niet eens met dit nieuwe voorstel. Er zijn al meerdere malen protesten geweest waar de studenten duidelijk maken de langstudeerboete 2.0 niet zien zitten. Voorstanders stellen echter dat het systeem studenten stimuleert om efficiënter te studeren en daarmee de doorstroom binnen het hoger onderwijs verbetert. Zij stellen ook dat het krijgen van een extra jaar voldoende ruimte biedt voor eventueel vrijwilligerswerk, een bestuursjaar of een stage.

Wat betekent dit voor jou?

Als jij momenteel studeert of binnenkort aan een studie begint, is het belangrijk om op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen rondom de langstudeerboete. Zorg daarom zeker dat je het nieuws rondom deze boete in de gaten houdt, wie weet is het van belang voor eventuele keuzes binnen jouw studieloopbaan.

Asieldeal en Spreidingswet: Wat Zijn de Gevolgen voor Syriërs met een Verblijfsvergunning?

In Nederland wordt er op dit moment veel gesproken over de asieldeal en de mogelijke terugtrekking van de spreidingswet. De afgelopen weken kwamen er nieuwe details naar buiten over de plannen van het kabinet om deze wetten te herzien. Het zou zelfs kunnen dat Syriërs met een verblijfsvergunning teruggestuurd moeten worden naar hun thuisland, als gevolg van de veranderende wetgeving. Wat houdt deze ontwikkeling in en wat zijn de juridische gevolgen voor vluchtelingen in Nederland?

Wat is de Spreidingswet?

De Spreidingswet, die oorspronkelijk werd geïntroduceerd om asielzoekers gelijkmatiger over Nederland te verdelen, zou in 2024 verplicht gesteld worden. Het doel was om te voorkomen dat bepaalde regio’s of gemeenten te veel asielzoekers opvangen, waardoor de druk op lokale voorzieningen zou verminderen. In plaats van dat asielzoekers zich spontaan vestigen in grote steden, zou een betere spreiding ervoor moeten zorgen dat alle gemeenten hun eerlijke deel van de asielzoekers ontvangen.

Wat is er veranderd?

Recentelijk is er een mogelijkheid geschetst dat de spreidingswet alsnog ingetrokken kan worden. Dit zou het kabinet kunnen dwingen om de wetgeving te herzien en de verplichting tot spreiding van asielzoekers achterwege te laten. Dit besluit komt samen met een bredere asieldeal, die als doel heeft het aantal koop asielzoekers dat Nederland binnenkomt, te verminderen en de opvang beter te organiseren.

Gevolgen voor Syriërs met een Verblijfsvergunning

Een van de meest zorgwekkende ontwikkelingen betreft de status van Syriërs die in Nederland een verblijfsvergunning hebben. De nieuwe asieldeal kan ervoor zorgen dat zij alsnog teruggestuurd moeten worden naar Syrië, ondanks dat zij eerder bescherming kregen.

Hoewel het terugsturen van deze vluchtelingen juridisch ingewikkeld is, kan het plan mogelijk leiden tot een heroverweging van hun verblijfsstatus. De situatie voor Syriërs, die vaak al jaren in Nederland verblijven, is onzeker, en het is nog niet duidelijk hoe de wet precies uitgevoerd zal worden. De kans is groot dat er juridische procedures volgen, waarbij de rechten van deze mensen worden betwist.

Als rechtswinkel bieden we ook ondersteuning aan mensen die met vragen over asiel en verblijfsrecht zitten. Het is daarom belangrijk om goed op de hoogte te blijven van de laatste juridische ontwikkelingen.

Jouw privacy, jouw recht: Hoe bescherm je persoonsgegevens in het digitale tijdperk?

In een tijd waarin steeds meer van ons leven zich online afspeelt, wordt de bescherming van onze persoonsgegevens steeds belangrijker. Van sociale media zoals TikTok als webshops zoals Bol.com, overal laten we digitale sporen achter. Maar wat gebeurt er eigenlijk met die gegevens? En welke rechten heb je als consument als het gaat om je online privacy? 

Wat zegt de wet over online privacy?

De Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG), die in 2018 van kracht werd, biedt burgers in de Europese Unie uitgebreide rechten om hun persoonsgegevens te beschermen. Bedrijven en organisaties die met persoonsgegevens werken, moeten zich aan strikte regels houden. Zo mogen ze alleen gegevens verzamelen die noodzakelijk zijn voor een specifiek doel en moeten ze die gegevens veilig opslaan.

Een van de belangrijkste principes van de AVG is dat organisaties alleen gegevens mogen verwerken als ze daarvoor een geldige reden hebben, zoals de toestemming van de persoon, het uitvoeren van een contract, of het naleven van een wettelijke verplichting. Dit betekent dat je als consument altijd moet worden geïnformeerd over welke gegevens worden verzameld en waarom.

Jouw rechten onder de AVG

De AVG geeft consumenten diverse rechten, waaronder:

1. Inzagerecht: Je hebt het recht om te weten welke persoonsgegevens een organisatie van je heeft opgeslagen. Dit kun je opvragen door een inzageverzoek te doen. Het bedrijf moet binnen een maand reageren en je kosteloos de informatie verstrekken.

2. Recht op rectificatie: Als je merkt dat de informatie die een organisatie over je heeft niet klopt, heb je het recht om deze te laten corrigeren.

3. Recht om vergeten te worden: Je kunt onder bepaalde omstandigheden een verzoek doen om je gegevens te laten verwijderen. Dit kan bijvoorbeeld wanneer je gegevens niet langer nodig zijn voor het oorspronkelijke doel of wanneer je je toestemming intrekt.

4. Recht op dataportabiliteit: Je hebt het recht om je gegevens in een gestructureerd, gangbaar en leesbaar formaat te ontvangen, zodat je ze kunt doorgeven aan een andere dienstverlener.

5. Recht van bezwaar: Als een organisatie je gegevens gebruikt op basis van een "gerechtvaardigd belang" of voor marketingdoeleinden, kun je hiertegen bezwaar maken.

Hoe kun je je privacy beschermen?

Hoewel de AVG sterke bescherming biedt, is het belangrijk dat je als consument ook zelf actie onderneemt om je gegevens te beschermen. Hier zijn een paar tips:

• Lees de privacyverklaring van websites en apps die je gebruikt, zodat je weet wat ze met je gegevens doen.

• Wees terughoudend met het delen van persoonsgegevens op sociale media of andere platforms.

• Gebruik sterke wachtwoorden en schakel tweestapsverificatie in om je accounts te beveiligen.

• Controleer regelmatig je privacy-instellingen, vooral op sociale media en apps.

Concluderend is het advies om voorzichtig te zijn met persoonlijke gegevens online, zo kan je voorkomen dat je gegevens onjuist gebruikt worden. 

Wet betaalbare huur: wat verandert er voor u?

Op 1 juli 2024 is de Wet betaalbare huur in werking getreden. Deze wet introduceert nieuwe regels voor huurders en verhuurders, met als doel om de huurprijzen in Nederland beter te reguleren en betaalbaar te houden. Hoewel de wet per 1 juli 2024 van kracht is geworden, hebben verhuurders tot 1 januari 2025 om zich volledig aan te passen aan de nieuwe regels. Daarnaast ontstaat er met de intrede van deze wet naast de sociale huur en de vrije sector een nieuwe sector: de middensector. In deze blog wordt uiteengezet wat uw rechten zijn als huurder en wat er precies verandert na intrede van deze wet.

De middensector

Een van de belangrijkste wijzigingen is de invoering van maximale huurprijzen voor de middensector, die geldt voor woningen met een kwaliteit van 144 tot en met 186 punten volgens het Woningwaarderingsstelsel. Voor huurcontracten afgesloten na 1 juli 2024 geldt een maximale huurprijs tussen € 879,67 en € 1.157,95, afhankelijk van de kwaliteit van de woning. Dit biedt bescherming voor huurders in dit segment, waar voorheen geen grens bestond. Woningen boven dit puntenaantal blijven in de vrije sector vallen.

Voor huurders van een sociale woning verandert er met deze wet niets, aangezien er voor die groep al dergelijke regels met een maximale huurprijs bestonden. Wel zal er vanaf 1 juli 2025 een regel komen voor huurders van een sociale huurwoning met een contract die al voor 1 juli 2024 in werking was, waarin ook een maximale huurprijs zal worden opgenomen. Als gevolg hiervan wordt de huurder van een sociale huurwoning beschermd tegen hoge huurprijzen van de verhuurder.

Verplichte puntentelling

Zoals eerder benoemd, moeten verhuurders vanaf 1 januari 2025 een puntentelling in het contract opnemen die een maximale huurprijs aangeeft. Dit hoeft enkel bij nieuwe huurcontracten. De puntentelling - waarop de uiteindelijke huurprijs wordt gebaseerd - is bepaald aan de hand van het vernieuwde woningwaarderingsstelsel. Indien de regels niet worden nageleefd, kan de gemeente boetes opleggen aan het adres van de verhuurder.

Het aantal punten van een huurwoning of -kamer, wordt gebaseerd op verschillende gronden, zoals het totale oppervlakte, de energielabel, de WOZ-waarde en de overige ruimtes waar de huurder toegang tot heeft. Een dergelijke puntentelling - en daarmee de categorisering van de huurwoning - kan met het invullen van een digitale vragenlijst bepaald worden.

Toetsing van de huurprijs

Een belangrijk nieuw recht voor huurders is dat zij tevens binnen zes maanden na het ingaan van het huurcontract de aanvangshuurprijs kunnen laten toetsen door de Huurcommissie. Indien de huur te hoog is vastgesteld, wordt deze met terugwerkende kracht verlaagd.

Concluderend wil de overheid met de Wet betaalbare huur de stijgende huurprijzen tegengaan en huurders beter beschermen, vooral in de middensector. Het is voor zowel huurders als verhuurders belangrijk om op de hoogte te zijn van deze nieuwe regelgeving, aangezien de gevolgen voor de huurprijs aanzienlijk kunnen zijn.

Nieuw wetsvoorstel EU: EU-chatcontrole op kinderporno: juridische zorgen over privacy en effectiviteit

Het wetsvoorstel van de Europese Unie om chats te scannen op beelden van kindermisbruik, wordt hevig bekritiseerd door 270 wetenschappers in een open brief. Vanuit een juridisch oogpunt rijst de vraag of dit voorstel de juiste balans weet te vinden tussen de bescherming van kinderen en het waarborgen van fundamentele rechten zoals privacy. In deze blog analyseren we de juridische implicaties van het wetsvoorstel en de kritiek die daarop is geuit.

1. Wat staat er in het wetsvoorstel?

Het EU-wetsvoorstel verplicht berichtendiensten, zoals WhatsApp, om berichten te scannen op beelden van kindermisbruik. De kern van het voorstel is dat de dienstverleners de berichten van hun gebruikers analyseren en deze vergelijken met databases van bekende kinderpornografische beelden. Daarnaast zouden AI-systemen ingezet worden om nieuw misbruikmateriaal te detecteren. Het voorstel vereist tevens dat pogingen tot ‘grooming’ worden opgemerkt en gerapporteerd aan een nieuw Europees meldpunt.

Vanuit een juridisch oogpunt roept dit voorstel meteen vragen op met betrekking tot de naleving van de privacywetgeving, zoals neergelegd in de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG). Het monitoren van persoonlijke communicatie raakt aan fundamentele rechten, wat betekent dat het voorstel de proportionaliteit en noodzakelijkheid moet kunnen aantonen om in lijn te zijn met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM).

2. Dit speelt toch al langer?

De kwestie rondom het opsporen van kindermisbruik via digitale middelen is al langer onderwerp van debat binnen de Europese Unie. Het eerste wetsvoorstel dateert van 2022, en sindsdien zijn er verschillende aanpassingen voorgesteld door zowel het Europees Parlement als de Raad van de Europese Unie. Met name de juridische balans tussen kindbescherming en privacyrechten staat hierbij centraal. De recente aanpassingen, waaronder het indelen van communicatiediensten in risicocategorieën, zijn bedoeld om de juridische bezwaren te adresseren.

3. Wat stellen de lidstaten voor?

De belangrijkste wijziging in het voorstel van de Raad van de Europese Unie is het gericht scannen van berichten op basis van een risicoclassificatie. Communicatiediensten worden ingedeeld in vier categorieën, afhankelijk van het risico op misbruik. Alleen diensten met het hoogste risico worden volledig gecontroleerd, waarbij versleutelde berichten vóór verzending gescand moeten worden.

Dit roept echter belangrijke juridische vragen op. Volgens Europese jurisprudentie is eind-tot-eind-encryptie bedoeld om ervoor te zorgen dat alleen de afzender en ontvanger toegang hebben tot de inhoud van de berichten. Het scannen van berichten vóór encryptie ondermijnt dit principe, wat mogelijk in strijd is met het recht op privacy en communicatievrijheid, zoals gegarandeerd in artikel 8 van het EVRM.

4. Wat is de kritiek van de wetenschappers?

De wetenschappers beargumenteren dat de maatregelen een vergaande inbreuk vormen op de privacy van burgers, zonder dat het effectief zou zijn in de bestrijding van kindermisbruik. Het idee van risicoclassificatie van diensten wordt juridisch gezien als problematisch, omdat het lastig is om objectief vast te stellen welke diensten meer risico lopen op misbruik. Bovendien zou een dergelijke classificatie kunnen leiden tot een breed toezicht op diensten zoals WhatsApp, waardoor de rechten van miljoenen Europese burgers geschonden worden.

Een ander belangrijk punt van zorg is de mogelijkheid van valse positieven. Zelfs bij een foutmarge van 0,1% zouden systemen een grote hoeveelheid onterechte meldingen genereren. Deze meldingen zouden allemaal door mensen moeten worden beoordeeld, waardoor er een significante belasting ontstaat op opsporingsinstanties, en mogelijk legitieme meldingen ondergesneeuwd raken. Dit zou het proportionaliteitsprincipe, zoals geëist door het Europees recht, schenden.

5. Is de bestrijding van kinderporno niet belangrijker dan versleuteling?

Het is onbetwist dat het bestrijden van kinderporno een belangrijke maatschappelijke prioriteit is. Juridisch gezien is echter de proportionaliteit van de middelen essentieel. De wetenschappers stellen dat het wetsvoorstel een onevenredige inbreuk maakt op fundamentele rechten zonder een proportioneel resultaat. In hun visie zou het aanpakken van de onderliggende oorzaak – namelijk het daadwerkelijke kindermisbruik – de prioriteit moeten krijgen, in plaats van het massaal scannen van communicatie.

Daarnaast brengt de invoering van een scanmechanisme risico's met zich mee voor misbruik van het systeem. Er is een reële mogelijkheid dat dit soort technologieën in de toekomst ook voor andere doeleinden worden gebruikt, wat kan leiden tot bredere vormen van surveillance en zelfs censuur. Het EVRM stelt strikte grenzen aan inbreuken op de vrijheid van meningsuiting, en het voorstel zou op dit punt juridische uitdagingen kunnen tegenkomen.

Conclusie

Vanuit een juridisch perspectief is het EU-wetsvoorstel een complexe poging om kindermisbruik aan te pakken, maar het roept ernstige zorgen op over de bescherming van fundamentele rechten zoals privacy en communicatievrijheid. De kritiek van de wetenschappers onderstreept dat het voorstel niet alleen technische uitdagingen kent, maar ook mogelijk juridische barrières zal tegenkomen. Het is essentieel dat het Europese beleid voldoet aan de proportionaliteitseisen van het rechtssysteem, zodat de maatregelen doeltreffend zijn, maar tegelijkertijd de rechten van burgers niet onnodig schenden.